Dromen. Het elfde nummer van de Zylver CD

Dromen een nummer van Zylver (www.zylver.com) wat eigenlijk mag gaan over mijzelf. Het is helemaal mij. Ik weet het, ik ben meer dan een liedje. Maar,  als je wilt weten waar ik vandaan kom. Dan zegt deze tekst eigenlijk veel. Niet alles. Want er is nog zoveel om naar toe te gaan. Ik ben op reis. En toch, als ik helemaal alleen ben. Buiten. Buiten alles. En er haast alleen nog maar de wind is. Kan ik daar mee leven. Dan heb ik daar genoeg aan. Niet iedereen begrijpt dat. Want, het is eigenlijk in vele ogen niets. Niets om naar huis te schrijven. Wel een liedje...

Je kunt het liedje beluisteren via: http://soundcloud.com/zylvermusic/dromen Let even op het fantastische gitaarspel van Cor Mutsers (speelt o.a voor Anouk en Ilse de Lange) en Timo Somers (speelt o.a. voor Delain en Vengeance). Twee generaties gitaristen uit Brabant.
De CD is te koop via:  http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

 

Dromen

waar vind ik tijd
om te dromen
van een vlieger
brommend in de wind
een trekkend touw
niet in te tomen
een schuivend
wit wolkenlint
die onschuld drijft in
de geest van een kind

want, tijden vliegen
trekken duwen
rekken sluiten
dromen buiten

ik kan geen ogen sluiten
te moe ze dicht te doen
sluit jij het licht maar buiten
druk ze toe met zachte zoen

dan vind ik tijd
om te dromen
van het lopen
in het korenveld
een slingerend pad
om thuis te komen
waar de wind
zacht woorden spelt
in onschuld mij
godsverhalen vertelt
 
want, tijden vliegen
trekken duwen
rekken sluiten
dromen buiten

tijden vliegen
trekken duwen
rekken sluiten
dromen buiten

hartegroet, Jan

Vrijheid. Het tiende nummer van de Zylver CD.

Een prachtig liedje over vrijheid en vriendschap van Zylver (www.zylver.com). In dit liedje gaat het over hoe wij als mensen de natuur dikwijls onderdrukken. De planten en de dieren. We beschouwen ze als een hobby, als een manier om vriendschap te ervaren. 

We leggen ze onze wil op. Vaak om onszelf beter te voelen. Dit liedje zet kanttekeningen bij het feit of de natuur onze vriendschap wel op vrijwillige basis kiest. Mocht dat trouwens mogelijk zijn. En het liedje eindigt bij onszelf. Of onze geliefden bij ons blijven als we zo vrij zouden laten... Of blijven ze bij ons vanwege 'banden'?

Het liedje is ook te lezen op www.zylver.com. En je kunt het liedje ook beluisteren via:   http://soundcloud.com/zylvermusic/vrijheid
En de hele CD is te koop via http://www.bol.com/nl/p/van-verre/1000004012549260/

Vrijheid

een woudreus wil ik zijn, zegt een bonsaiboom

gesnoeide takken houden mij zo laag

de hemel is mijn huis, zegt een witte duif

met een dak van gaas is dat maar de vraag

teder zegt de mens

dat wij geliefd zijn

een trouwe vriend, hun maat

maar als je ons knot?

en voor vliegen

geen ruimte laat?

een zanger wil ik zijn, zegt een papegaai

gekooid en lijdzaam praat ik anderen na

in dromen draaf ik door, zegt een zwarte hengst

maar het strakke tuig dwingt mij waar ik ga

teder zegt de mens

dat wij geliefd zijn

een trouwe vriend, hun maat

maar als je ons knecht?

en voor dromen

geen ruimte laat?

zo vaak gezocht

en nooit gevonden

zal de mens

dan onomwonden

ons tonen wat vrijheid is?

aan kinderen van

waaiende luchten

en woeste gronden?

een koning kan ik zijn, zegt een circusleeuw

een land in mijn hoofd is wat ik nog ken

een meer ontroert mijn ziel, treurt een goudvis diep

maar mijn kom is klein waar ik dan ook zwem

teder zegt de mens

dat wij geliefd zijn

een trouwe vriend, hun maat

maar als je ons kooit?

en voor leven

geen ruimte laat?

teder zeg ik jou

dat jij geliefd bent

een trouwe vriend, mijn maat

maar blijf je bij mij?

als ik jou vrij laat?

Hartegroet, Jan

Wonderman. Het negende nummer van de Zylver CD

Wonderman is een nummer van Zylver (www.zylver.com) wat gaat over hoe wij aan mensen hangen die iets bijzonders voor ons kunnen doen. Mensen die met talent ons in verrukking brengen. Maar, hebben wij nu wel belangstelling voor de mens achter dat talent? Of gaat het om wat ze kunnen presteren. Wat ze direct opbrengen? En daarna gooi je ze gewoon bij het oud vuil. Al zouden ze wonderen voor je hebben verricht. Tweeduizend jaar geleden was er ook zo'n man, waar iedereen wel interesse in had op het moment dat er wonderen werden verricht, maar die letterlijk op de vuilnishoop terecht kwam. Die ook wel 'schedelplaats' werd genoemd... een wegwerpplek voor mensen. Het nummer kun je beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/wonderman

De prachtige productie is te koop op: http://www.bol.com/nl/p/van-verre/1000004012549260/

Wonderman

ons bidden is vast
de juiste vorm
en als het past
binnen de norm
geeft zomaar een man
voorspoed en macht
niet minder dan
door ons is bedacht

wonderman, wonderman
wonderman, wonderman

wie hij ook mag wezen
de man die ons verrast
uit het niets verrezen
doet hij nu wat ons past
hij mag ons vriendje wezen
haalt alles uit de kast

de velden zijn wit
de oogst geslaagd
broekzakbezit
wat ons behaagt
geeft zomaar een knecht
een goed bestaan
rijk staan wij recht
als wij op de knietjes gaan

wonderman, wonderman
wonderman, wonderman

ons vervulde leven
zingt zijn requiem
het wonder zó gegeven
verleent ons de stem
voor een machtig hoog verheven
weg, weg, weg met hem

wonderman, wonderman
wonderman, wonderman

hartelijke groet, Jan

Lente. Het achtste nummer van de zylver CD.

Dit nummer is wat het is. Behoeft geen toelichting. Nogal direct

Ma +

Je kunt het nummer ook beluisteren via: http://soundcloud.com/zylvermusic/lente


Lente
 

vandaag is het weer lente

waar men van nieuw leven praat

betaalt de zon vast rente

voor een zomer die komen gaat

mij kan die dag niets brengen

mijn hart zo zwaar als lood

want als de dagen lengen

zie ik een teken van de dood

een kruis op een steen boven je naam

gebeiteld in zwart graniet

is het vergeefse kijkje

door een vensterraam

omdat niemand daar iets in ziet

heet dat voortaan verdriet

je vraagt: ga ik dood

niemand weet zich raad

de tijd zou wonden helen

maar voor jou is het te laat

die eenentwintig maart

de kalender meldt het vrij

dat de pijn niet echt verjaart

het zal pas sterven met mij

een kruis op een steen boven je naam

gebeiteld in zwart graniet

is het vergeefse kijkje

door een vensterraam

omdat niemand daar iets in ziet

heet dat voortaan verdriet

ik heb mijn woord gegeven

hou vol je blijft wel leven

maar in mijn ademhalen

net voor een nieuwe zin

kwam toch de dood je halen

tussen de regels in

een kruis op een steen boven je naam

gebeiteld in zwart graniet

is het vergeefse kijkje

door een vensterraam

omdat niemand daar iets in ziet

heet dat voortaan verdriet

omdat ik daar niets in zie

heet dat voortaan verdriet

Rivier. Het zevende nummer van de Zylver CD.

Rivier is een liedje van Zylver (www.zylver.com) wat gaat over verwarring en hoop. Zo grillig als een rivier kan zijn. Misschien wel zo grillig als een vrouw ook kan zijn. Je denkt soms dat je ze begrijpt en op dat moment ben je ze weer kwijt. De valse hoop die er in zit heb ik vergeleken met een schilderij van Voerman die prachtige schilderijen heeft gemaakt van de meanderende IJssel. 

Zilver water wat bijna opgaat in het grijs van de Overijsselse luchten. Een rivier raakt aan de einder, de horizon, de wolken aan. Voor het oog is dat ook zo. Wij wandelen dikwijls langs de IJssel. En als je dan in de verte kijkt, dan raakt het elkaar ook. Het water en de wolken. En toch weten we met ons verstand dat ze elkaar nooit raken. Maar de hoop en het fraaie uitzicht is er niet minder om. 

Zo is het wat mij betreft ook met liefde. Zoals wolken langs het blauw varen en zoals een rivier langs de dijk schuurt. Zo zou ik wel willen zijn. Voor haar. En zij kijkt mij aan en zegt: “Waar heb je het over?” Dan hou ik maar de hoop van de einder en de wolken… en ooit…

De teksten zijn mee te lezen op www.zylver.com (je kunt in het boekje doorbladeren). En het nummer is te beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/rivier en het volledige album is te koop op http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

Rivier

jouw liefde vaart vluchtig

als jagende wolk

een eigen koers

je doet te luchtig

ongrijpbaar

maakt het mij jaloers 

laat mij het blauw zijn

waar je lichaam gedijt

even bij mij aanschuift

losjes met mij vrijt

jouw liefde meandert

zoekt als een rivier

een eigen weg

je  blik verandert

onzeker

wat het mij nu zegt 

laat mij de dijk zijn

waar je lichaam gedijt

even op mij aanstuurt

golvend met mij vrijt

kom dichter dan

nog dichter dan

dichter dan mijn

schaduw staan

want zelfs een rivier 

raakt aan de einder

ooit de wolken aan

al is die periode een ode

aan een tijd in vogelvlucht

al is die periode de bode

wat eens halt roept en verzucht

kom verder dan

nog verder dan

verder dan je wilde gaan

kom dichter dan

nog dichter dan

dichter dan mijn

schaduw staan

want zelfs een rivier 
raakt aan de einder

ooit de wolken aan

Controle. Het zesde nummer van de Zylver CD

Het nummer ‘Controle’ van Zylver (www.zylver.com) is een verpersoonlijking van het systeem in de vorm van ‘een man van de controle’. Ik maak me eigenlijk zorgen, zorgen over hoe we elkaar aan het knechten zijn met allerlei vormen van controle. Veelal is controle gebaseerd op angst. In economisch Nederland gaat het dan over: Wij hebben een kostenpatroon, dat delen we door het aantal mensen wat wij hebben en daarmee weten we ook hoeveel productieve uren iemand moet draaien. 

Die productieve uren moeten natuurlijk wel bewaakt worden. Op zich zou je zeggen dat daar niets mis mee is. Ware het niet dat wij mensen zijn en mensen in het geval van controlesystemen zich verdedigend gaan op stellen. Want, voelbaar wordt zo’n controlesysteem steeds gedetailleerder en daarmee de ‘leefruimte’ steeds kleiner. Ik heb wel eens gezegd dat een Excelsheet, een veel gebruikt controle-middel, altijd honger heeft naar gedetailleerdere gegevens. Er zijn namelijk steeds meer hokjes te vullen. We zijn daardoor meer bezig met het systeem, dan met waar wij goed zijn. Zo'n systeem zuigt creatieve energie weg naar het 'misleiden' van datzelfde systeem. Het is namelijk makkelijker om een systeem te misleiden, dan om nieuwe dingen te verzinnen met veel risico op afwijzing. 

Dat komt ook omdat iedereen ergens wel weet dat het systeem toch wel blijft. Niemand laat bij inburgering van systemen de houvast zomaar los. Zeker niet omdat aan het einde van het boekjaar de cijfers weer moeten worden ingeleverd. En de accountants en controllers alleen maar kunnen blijven hameren op cijfers (dat is immers hun vak). Het is alleen raar dat een 'partij' die aan het einde van de rit de balans op mag maken zo'n terugwerkende invloed hebben.  

Het systeem krijgt een te grote invloed op onze mindset. Dat is overal merkbaar in werkend Nederland. Daardoor gaan we niet uit van eigen kracht, maar we gaan meer zoeken naar effectiviteit en efficiëntie. Wat vaak een spiraal naar beneden wordt. Alle beroepen worden beheerst door gedachten naar meer efficiëntie. En dat betekent dat als wij er met z’n allen tegelijk mee bezig zijn, dat alles een eenheidsworst wordt uit slager van de supermarkt. Die een snelcursus 'hoe leg ik vlees in de vitrine' heeft gehad. Want uiteindelijk vindt iedereen dezelfde absolute.Veelal weinig toegevoegde waarde en uitkomend in dezelfde prijsspiraal. 

Dus kunnen we net zo goed al onze producties verhuizen naar goedkopere landen. Soms zijn er van die dingen die in zichzelf niet slecht hoeven te zijn, maar die een dusdanige negatieve invloed hebben op onszelf. Dan vind ik dat we er dan niet aan moeten beginnen. Dat is ook een statement. En van statements worden gezonde initiatieven geboren. Leve de mens die gaat zeggen: “Ik ga het heel anders doen!” 

Het nummer ‘Controle’ is te horen op http://soundcloud.com/zylvermusic/controle en de tekst kun je ook meelezen op www.zylver.com. En om op een economische verantwoorde manier af te sluiten de CD van Zylver is te koop op: http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

En of  de lezer er één koopt is weer te controleren. Ik ben de controle. Man van de controle.

Controle

voor gaten en hokken

zal ik mensen lokken

ik zet ze vast subiet

in cellen van mijn excelsheet

arme man, rijke luis

krijgt een taak, krijgt een kruis

koppen laat  ik rollen

agenda’s geef ik overvolle

ik ben de

controle

man van de

controle

oefen uit mijn macht

hou ze druk dag en nacht

deel de eeuwigheid

in seconden tijd

één uur in één kwartier

noem ik werkplezier

hoofden laat ik tollen

programma’s geef ik overvolle

ik ben de

controle

man van de

controle

ik ben de x en y-as van het bestaan

een dagelijks kruis om mee verder te gaan

ik ben de controle, controle…

Hartegroet, Jan

Foto. Het vijfde nummer van de Zylver CD.

De tekst van het liedje 'Foto' van Zylver (www.zylver.com) zeurt al heel lang in mijn hoofd. Ik denk oorspronkelijk al ergens als kind. Niet als songtekst maar als 'plaatje'. Zoals de titel 'Foto' al zegt. Je ziet ze al meer dan een tiental jaren niet meer. De portretjes die je in de auto op het dashboard kon plakken. Voor de kinderen van vroeger een favoriet vaderdagcadeautje. Voor in de auto een foto van moeder met de tekst 'Denk aan mij'. 

Mijn vader was vrachtwagenchauffeur en die zag wel meer onderweg dan moeder de vrouw, dus gaf je als aandenken zo'n truttig cadeautje om te blijven herinneren dat vader wel toevallig getrouwd was met mijn moeder. Het hield zijn hoofd er bij. Dacht ik hoopvol.

Die woorden 'Denk aan mij' zijn nog steeds indringend. Het zijn maar drie woorden, maar komen bij mij altijd heel erg binnen. Er zijn mensen die voor altijd in je hart zijn binnengeslopen en binnengesloten. En ook al zie je ze niet meer, soms vanwege dramatische omstandigheden, ze blijven ergens altijd bij je.

Ik 'zag' bij het schrijven van het liedje iets voor mij alsof een foto aan wie je met weemoed terugdenkt, aan de deur van je ziel hangt. De plek waar je elke dag langskomt. De plek waar vandaan je elke dag vertrekt. Je kijkt even en leest 'Denk aan mij.' En vol warme gevoelens start je de dag. Er zijn genoeg momenten op de dag waardoor je opgeslokt wordt door je omgeving. Dus moet je soms iets borgen, iets vastpinnen. Een foto een pin-up. Voor mij die van mijn moeder zaliger. Moeders zijn ook de allermooiste mensen. Ik heb daarom iets moois aan mijn 'deur' hangen.

De tekst kun je ook meelezen op www.zylver.com en het is zelfs te beluisteren op http://soundcloud.com/zylvermusic/foto en de CD van Zylver is te koop op: http://www.cdpost.nl/advanced_search_result.php?category=0&keywords=zylver

Foto

wat achter ogen wordt bedacht

is in een oogwenk voorbij

als de dag ontwaakt met macht

is er geen plaats voor dromerij

al het mooie wat ik droom

in geur en in kleur

wordt als bruin blad aan een boom

toont op den duur een scheur

daarom hang ik een foto van jou

aan de deur van mijn ziel

daarop trouw en fragiel

drie woorden in rij

wat tijden in mij zegt en zei:

denk aan mij, denk aan mij, denk aan mij

de dag van morgen, nu en toen

is in een oogwenk voorbij

zwicht steeds in goede doen

bij nacht en ontij

een lief versje dat ik had

ontroert mij nu niet

op een vaag geschreven blad

staan zinnen zonder lied

daarom hang ik een foto van jou

aan de deur van mijn ziel

daarop trouw en fragiel

drie woorden in rij

wat tijden in mij zegt en zei:

denk aan mij, denk aan mij, denk aan mij

denk aan mij, denk aan mij, denk aan mij

op een foto aan de deur van mijn ziel

Hartegroet,

Jan